Wat is de Break-Even-Analyse?

De break-even-analyse is een instrument om te beslissen of een bedrijf een product moet gaan produceren en verkopen of niet? Het break-even point, ook wel 'dood punt' of 'kritisch punt ' genoemd, is de afzet (of omzet) waarbij de totale opbrengsten gelijk is aan de totale kosten. Bij de berekende kritische afzet speelt de organisatie quitte. Een afzet lager dan het break-even punt leidt tot verlies. Een afzet of omzet boven het break-even punt levert winst op.

Formule Break-Even-Point

Het break-even-point is dus het punt waarop de totale opbrengsten gelijk zijn aan de totale kosten. Omdat de variabele kosten per definitie vergoed worden (ze zijn immers variabel.....) wordt het Break-even point dus bepaald door het moment dat de constante kosten zijn terug verdiend. En de constante kosten worden terug verdiend door de zogenaamde dekkingsbijdrage (verkoopprijs - variabele kosten). Dus als je de constante kosten deelt door het verschil tussen de verkoopprijs en de variabele kosten heb je het Break-even point. Dan zijn zowel de variabele- als de constante kosten terugverdiend. Het Break-even-point is be(re)kend. Als de verwachte verkoop lager ligt dan het 'kritisch punt' dan is de investering verliesgevend. En wordt normaliter afgezien van de investering.

Voorbeeld Break-Even-Point

De Computerwinkel wil de winkel verderop in de stad, Computercity, overnemen. Om al dan niet de andere winkel over te nemen voert De Computerwinkel een investeringsanalyse uit. Naast andere methoden zoals het berekenen van de netto contante waarde van de investering en de terugverdienperiode wil De Computerwinkel ook het Break-Even-Point vaststellen om te bepalen of de overname verstandig is of niet. De Computerwinkel beschikt over de volgende gegevens van Computercity: 

 

• De verwachte verkoopprijs is € 1.000.
• De omzet van Computercity bedraagt € 400.000.
• De interestkosten bedragen € 60.000. De overige constante kosten bedragen € 150.000.
• De inkoopprijs per computer bedraagt € 400 per computer.

 

Vullen we de formule voor het berekenen van het Break-Even-Point in dan ontstaat het volgende beeld:

 

 

Dus bij een verkoop van 350 computers zijn de opbrengsten en kosten van de computerwinkel aan elkaar gelijk. Grafisch is dat hieronder weergegeven. Bij een afzet van 350 computers zie je dat de opbrengstenlijn de totale kostenlijn (contante + variabele kosten) snijdt.  

 

 

Aanvullende Berekeningen

Op basis van de formule van het Break-Even-Point kun je ook makkelijk aanvullende berekeningen maken die inzicht verschaffen in de winstgevendheid van de investering (aankoop van Computercity):

 

• Winstmarge; De Computerwinkel wil natuurlijk niet alleen quitte spelen maar ook winst maken. Stel dat de Computerwinkel een winstmarge van 10% wil realiseren. Dus een winst van 10% van de omzet is € 40.000. In dat geval wordt dit bedrag bij de constante kosten opgeteld. Het kritisch punt, waarbij een winst wordt gerealiseerd van € 40.000, is dan (€ 210.000 + 40.000) / (€ 1.000 - € 400) = € 250.000 / € 600 = 416 computers.
• Marginale winst per product; bij elk product dat extra wordt verkocht wordt een extra winst gemaakt van (€ 1.000 - € 400) = € 600 per computer. Immers de constante kosten zijn op dat moment al ‘gedekt’. De Computerwinkel gaat echter uit van een verkoop van 500 computers en denkt dus een winst te maken van 150 * de dekkingsbijdrage is dus 150 * € 600 = 90.000.

 

Op basis van het 'kritisch punt' kan De Computerwinkel bepalen of de investering in Computercity aan te bevelen is of niet. Als De Computerwinkel denkt maximaal 300 computers te kunnen afzetten met Computercity dan moeten ze deze investering zeker niet doen. Maar bij een verwachte verkoop van 500 computers bedraagt de winst € 90.000 en is de investering winstgevend.

Andere Investeringsselectie Methoden

De Interne Rentabiliteit methode berekent dus het rendement van de investering waarbij rekening wordt gehouden met de tijdsvoorkeur van geld. Deze methode wordt daarom veel door investeerders gebruikt. Voor een goede investeringsanalyse moet deze methodiek echter wel in combinatie met andere investeringsselectie methoden uitgevoerd worden. Omdat deze methoden weer andere informatie verschaffen die van invloed kan zijn op de investeringsbeslissing.

• Teurgverdienperiode; aan de hand van een rekenvoorbeeld wordt op deze pagina duidelijk dat de 'terugverdienperiode' een eenvoudige maar beperkte methode is om vast te stellen of een investering al dan niet interessant is. Hoe langer de terugverdienperiode hoe groter het risico of de veronderstelde kasstromen daadwerkelijk worden gerealiseerd.

• Netto Contante Waarde Methode (NCW); op deze pagina wordt duidelijk waarom investeerders ook graag de NCW-methode gebruiken. De methode houdt rekening met de tijdsvoorkeur van geld. Met behulp van een rekenvoorbeeld wordt duidelijk wat de invloed van kasstromen en de disconteringsvoet is op de winstgevendheid van een investering.

• Interne Rentabiliteit; deze methode is een variant op de NCW-methode want deze methodiek houdt ook rekening met de tijdsvoorkeur van investeerders. Zij het dat bij de NCW-methode de netto contante waarde van de investering wordt berekend bij een gegeven disconteringsvoet. Terwijl bij de Interne Rentabiliteit methode de netto contante waarde van de investering op 0 wordt gezet. Zodat je de disconteringsvoet c.q. rentabiliteit van de investering kunt berekenen.

• Return on Investment (ROI); berekent net zoals de Interne Rentabiliteit methode het rendement op de investering. Zij het dat bij de berekening van de ROI geen rekening wordt gehouden met de tijdsvoorkeur van geld. Met andere woorden bij de ROI-methode worden de kasstromen niet contant gemaakt. Waardoor de ROI-methode snel tot verkeerde besluiten kan leiden. voordeel is echter de eenvoud en snelheid waarmee je het rendement kan berekenen. 

Op de pagina Voorbeeld Investeringsanalyse is een uitgewerkte casus opgenomen van een investeringsanalyse. Waarbij naast de Break-Even-Analyse ook andere methoden worden behandeld en uitgewerkt. En de voor- en nadelen van de verschillende investeringsselectiemethoden aan de hand van een voorbeeld met elkaar worden vergeleken.